به قلم مرتضی سبحانی نیا
آتش‌بس نیم‌بند اخیر، پایان نبرد نیست؛ بلکه تغییر ماهیت آن از یک صحنه نظامی به یک کارزار پیچیده سیاسی، حقوقی، دیپلماتیک و رسانه‌ای است. ایران که با اقتدار، دست برتر را در میدان به دست آورد، اکنون باید با همان قاطعیت، این پیروزی راهبردی را در عرصه‌های دیگر نیز تثبیت کند. سکون و انفعال در این مرحله، به معنای از دست دادن تمام آن چیزی است که با خون و درایت به دست آمده است. نقشه راه پیش رو باید بر محورهای زیر استوار باشد:
۱. تنبیه و پاسخگو کردن حامیان دشمن: برخی کشورهای همسایه با گشودن حریم هوایی خود به روی جنگنده‌های دشمن، عملاً در جنایت علیه ایران شریک شدند. دستگاه دیپلماسی باید فوراً با احضار سفرای این کشورها و ارائه مستندات، ضمن تذکر قاطع، موضوع را از طریق مجامع حقوقی و معاهدات بین‌المللی پیگیری کند. این کشورها باید هم از نظر سیاسی پاسخگو باشند و هم ملزم به پرداخت غرامت شوند. خیانت به همسایه نباید بی‌هزینه باشد.
۲. تمرکززدایی از تنش‌های ساختگی و تعیین تکلیف نهایی: باید به صراحت اعلام شود که تکلیف حاکمانی چون الهام علی‌اف، با مردم و به ویژه شیعیان مظلوم جمهوری آذربایجان است، نه با ایران. همچنین باید تکلیف دیگر همسایگانی که در این بحران مواضعی علیه ایران گرفتند یا به صورت پنهانی از دشمن حمایت کردند، روشن شود. ایران باید پیام قاطع خود را به آنها برساند: دوران بازی دوگانه به پایان رسیده است.
۳. اقدام تهاجمی در عرصه حقوق بین‌الملل: نهادهای حقوقی کشور، وکلا و مشاوران بین‌المللی باید فوراً با تشکیل یک کارگروه ویژه، اقامه دعوا علیه رژیم صهیونیستی به عنوان شروع‌کننده جنگ را در محاکم بین‌المللی کلید بزنند. باید با شناسایی اموال و دارایی‌های این رژیم و وابستگان آن در سراسر جهان، برای توقیف آنها به عنوان بخشی از غرامت جنگی اقدام عاجل صورت گیرد. این یک نبرد حقوقی فرسایشی است که باید با جدیت آغاز شود.
۴. فعال‌سازی سازمان‌های مردم‌نهاد و آغاز جهاد تبیین جهانی: سازمان‌های مردم‌نهاد ایرانی که متاسفانه در دوره درگیری نمره قبولی نگرفتند، اکنون وظیفه‌ای تاریخی بر عهده دارند. آنها باید این فضاحتِ نبودشان را با حضور جدی در صحنه مطالبه‌گری جهانی جبران کنند. هر فعال مدنی، هر انجمن و هر گروهی که با نقطه‌ای از دنیا ارتباط دارد، موظف است با تشریح ابعاد جنایات اسرائیل، اطلاع‌رسانی در مورد کشتار غیرنظامیان و هدف قرار دادن زیرساخت‌ها، روایت حقیقی ماجرا را به گوش جهانیان برساند.
۵. مصون‌سازی داخلی و پاکسازی ستون پنجم: پیروزی خارجی بدون امنیت داخلی پایدار نیست. فضای حفاظتی و مراقبتی در داخل کشور باید تا ریشه‌کن شدن کامل خطر منافقین و عوامل موساد با شدت ادامه یابد. شناسایی، دستگیری و مجازات قاطع این خائنین، که در بزنگاه‌های حساس به دنبال ایجاد آشوب و ضربه زدن به امنیت ملی هستند، یک اولویت فوری و حیاتی است.
۶. بازنگری انقلابی در دیپلماسی و تقویت محور مقاومت: دستگاه دیپلماسی کشور باید هم‌تراز با دستاوردهای میدانی عمل کند. دوران دیپلماسی تشریفاتی و انتصاب سفرا با سفارش “عمه جان و خاله جان” به سر آمده است. انتصاب اخیر سفیر در کشور راهبردی مانند چین که فردی بدون حتی یک روز سابقه دیپلماتیک است، نمونه‌ای فاجعه‌بار از این روند است. دیپلماسی ما باید به یک دیپلماسی انقلابی، جسور و میدانی تبدیل شود. در همین راستا، افزایش تعاملات با محور جدید مقاومت که با ورود کشور مهمی چون پاکستان ابعاد تازه‌ای یافته، یک ضرورت انکارناپذیر است.
و چند پیشنهاد تکمیلی برای اقدام فوری:
-
محور ۷: راه‌اندازی قرارگاه جنگ اقتصادی معکوس: همانطور که دشمن از ابزار تحریم استفاده می‌کند، ایران باید با تشکیل یک قرارگاه متمرکز، نقاط آسیب‌پذیر اقتصادی دشمن و حامیانش را شناسایی کرده و با استفاده از اهرم‌های موجود در حوزه انرژی، حمل‌ونقل دریایی و اتحاد با قدرت‌های اقتصادی نوظهور (مانند بریکس)، فشار اقتصادی معکوس را در دستور کار قرار دهد.
-
محور ۸: مستندسازی و تبدیل پیروزی نظامی به محصولات فرهنگی: باید فوراً دستاوردها، تصاویر و روایت‌های این نبرد تاریخی مستندسازی شود. ساخت فیلم‌های سینمایی، مستندهای بین‌المللی و تولید محتوا برای فضای مجازی، این پیروزی را در حافظه تاریخی ملت و جهانیان ثبت کرده و به یک منبع الهام‌بخش فرهنگی برای نسل‌های آینده و ملت‌های آزاده تبدیل می‌کند.
-
محور ۹: تشکیل “مجمع بین‌المللی قربانیان تروریسم دولتی اسرائیل”: ایران باید با دعوت از تمامی کشورها و گروه‌هایی که در طول تاریخ قربانی تروریسم دولتی رژیم صهیونیستی بوده‌اند (از فلسطین و لبنان گرفته تا آرژانتین)، یک مجمع بین‌المللی برای ایجاد یک جبهه حقوقی و سیاسی واحد علیه این رژیم تشکیل دهد تا اقدامات جنایتکارانه آن به صورت یکپارچه در سطح جهانی پیگیری شود.
و در نهایت، تکلیف بنیامین نتانیاهو با مردم اسرائیل است. البته، مرگ سیاسی یا فیزیکی او که دستانش به خون هزاران بی‌گناه آلوده است، بزرگترین دستاورد برای مردم منطقه و حتی مردم اسرائیل خواهد بود؛ که اگر این مهم به دست خودشان صورت بگیرد، فخری برای آنان خواهد بود.
دیدگاه‌ها