قصه‌ای که از فریاد آغاز می‌شود

جمله‌ای مشهور هست که می‌گوید: «حرام‌زاده‌ها قصه را از جایی تعریف می‌کنند که تو فریاد کشیدی؛ بی‌آنکه به آنچه گذشت اشاره کنند.» این عبارت تلخ، امروز بیش از هر زمان دیگری به روایت جریان اصلی رسانه‌های غربی از مسئله فلسطین شباهت دارد.

جهان، داستان فلسطین را نه از اشغال و آوارگی، نه از هفت دهه تبعیض و تحقیر، و نه از محاصره یک سرزمین کوچک و مظلوم، بلکه از روزی روایت می‌کند که صدای فریاد بلند شد؛ از هفتم اکتبر. همان روزی که رسانه‌ها سرخط‌های خود را پر کردند با خبر اعتراض فلسطینیان، اما کمتر کسی یادآور شد که این فریاد، ادامه طبیعی دهه‌ها ظلم و بی‌عدالتی بود.

در این روایت وارونه، اشغال‌گر به قربانی بدل می‌شود و قربانی به متهم. فریاد فلسطینیان را خشونت می‌نامند، اما ریشه این فریاد را در تاریخ طولانی محاصره، تبعید و کشتار به عمد نادیده می‌گیرند.

اما ماجرای فلسطین تنها یک نزاع سیاسی نیست؛ چیزی فراتر از مرزها و قراردادهاست. شاید غزه امروز همان تمثیل فیلم‌های آخرالزمانی باشد که در آن جبهه‌ای روشن از حق و جبهه‌ای تاریک از شر در برابر هم ایستاده‌اند. جهانی که در سینما بارها به تصویر کشیده شد، اکنون در برابر چشمان ما به واقعیت بدل شده است.

پس از این همه فیلم و قصه، دیگر هیچ بهانه‌ای برای ایستادن در کنار «طرف شر» وجود ندارد. انتخاب ساده است: یا در سمت کسانی می‌ایستیم که با وجود زخم‌ها هنوز برای آزادی فریاد می‌زنند، یا در کنار قدرتی قرار می‌گیریم که حقیقت را با خون و محاصره خاموش می‌خواهد.

این سرمقاله دعوتی است به انتخاب جای درست تاریخ. تاریخ بارها نشان داده که قضاوت نهایی نه بر اساس قدرت که بر اساس حقیقت خواهد بود. امروز، غزه آزمونی است برای همه ما؛ آزمونی که نشان می‌دهد در صف انسانیت و آزادی ایستاده‌ایم یا در جبهه‌ای که فردا از آن به‌عنوان «طرف شر» یاد خواهد شد.

https://morteza.sobhaninia.ir

دسته‌ها: تحریریه , یادداشت
برچسب‌ها: